Αδιαφάνεια & Έλλειψη Κοινωνικής Δικαιοσύνης

1 λεπτά ανάγνωσης

Η τραγική οικονομική κατάσταση που ζουν εκατομμύρια νοικοκυριά, εξαιτίας του πληθωρισμού, της ακρίβειας, της ενεργειακής κρίσης και της συνεχόμενης συμπίεσης των εισοδημάτων του μεγαλύτερου μέρους των Ελλήνων πολιτών. Αυτό σε συνδυασμό με την αποσάθρωση βασικών πυλώνων του κοινωνικού κράτους, όπως είναι η δικαιοσύνη, η υγεία και η παιδεία οδηγεί σε απόγνωση εκατομμύρια Ελλήνων και δείχνει ξεκάθαρα τη στόχευση της κυβέρνησης.

Αδιαφάνεια & Έλλειψη Κοινωνικής Δικαιοσύνης

Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος και το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι το έλλειμμα Δικαιοσύνης. Τα υπόλοιπα είναι στάχτη στα μάτια. Στην αδράνεια της Δικαιοσύνης οι πολιτικοί κάθε φορά που ανακύπτει έστω κάποια έρευνα ή απόπειρα ελέγχου των πεπραγμένων τους κάνουν πλάκα, διότι προφανώς γνωρίζουν ότι κανένας δεν θα ελέγξει τα λεγόμενα και κυρίως τις πράξεις τους, όσο αθέμιτες, παράνομες και αντίθετες με το δημόσιο συμφέρον και αν είναι.

Σύνταγμα - Δικαστές - Απονομή Δικαιοσύνης

Το Σύνταγμα της Ελλάδας στο κεφάλαιο περί δικαστικής εξουσίας προβλέπει ότι: «1. H δικαιοσύνη απονέμεται από δικαστήρια συγκροτούμενα από τακτικούς δικαστές, που απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία. 2. Oι δικαστές κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους και σε καμία περίπτωση δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος (…)» (άρθρο 87), και ότι: «1. Απαγορεύεται στους δικαστικούς λειτουργούς να παρέχουν κάθε άλλη μισθωτή υπηρεσία καθώς και να ασκούν οποιοδήποτε επάγγελμα. (…) 4. Απαγορεύεται στους δικαστικούς λειτουργούς η συμμετοχή στην Κυβέρνηση. 5. Επιτρέπεται η συγκρότηση ένωσης δικαστικών λειτουργών, όπως νόμος ορίζει» (άρθρο 89). Επίσης, στο άρθρο 23 παρ. 2 ορίζεται ότι «(…) Aπαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς (…)» και στo άρθρο 29 παρ. 3 ότι: «(…) Απαγορεύονται απολύτως οι οποιασδήποτε μορφής εκδηλώσεις υπέρ ή κατά πολιτικού κόμματος στους δικαστικούς λειτουργούς (…)».

Αυτό που προέχει στο διφυή χαρακτήρα του δικαστικού λειτουργήματος είναι η εγγυητική, η προστατευτική έναντι του πολίτη λειτουργία του δικαστή. Στα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη, θεμελιώδης αρχή του κράτους δικαίου είναι η απονομή της δικαιοσύνης από ανεξάρτητους και αμερόληπτους δικαστές. Δικαιοσύνη με αδιαμφισβήτητη ακεραιότητα αποτελεί θεμελιώδη θεσμό που διασφαλίζει τη συμμόρφωση στη δημοκρατία και το κράτος δικαίου.

Δικαστική δεοντολογία

Για τον λόγο αυτό ομάδα ανώτατων δικαστών από όλο τον κόσμο συνέταξε το γνωστό κείμενο των Αρχών της Bangalore (2001-2002), όπου διακηρύσσονται οι ακόλουθες αρχές για τη δικαστική δεοντολογία:

α) Η δικαστική ανεξαρτησία σε προσωπικό και θεσμικό επίπεδο. Ανεξαρτησία από οποιαδήποτε πίεση εξωτερική, παροτρύνσεις απειλές ή παρεμβάσεις άμεσες ή έμμεσες από οπουδήποτε και για
οποιοδήποτε λόγο. Ανεξαρτησία απέναντι στην κοινωνία, στις άλλες εξουσίες και στους συναδέλφους του δικαστή, προκειμένου να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη του κοινού στη λειτουργία της δικαιοσύνης.

β) Η αμεροληψία του δικαστή, όχι μόνο στο περιεχόμενο της απόφασης, αλλά και στη διαδικασία.

γ) Η ακεραιότητα, με τον δικαστή να μεριμνά ώστε η συμπεριφορά του να είναι άμεμπτη στα μάτια ενός λογικού παρατηρητή.

δ) Η ευπρέπεια κατά την άσκηση όλων των δραστηριοτήτων του δικαστή.

ε) Η ίση μεταχείριση των διαδίκων. στ) Η ικανότητα και η επιμέλεια κατά την εκπλήρωση του δικαστικού λειτουργήματος.

Τα "προνόμια" των δικαστών

Συχνά παρερμηνεύεται ως προνόμιο που απολαμβάνουν οι δικαστές, ενώ αποτελεί τον θεμελιώδη λίθο κάθε δημοκρατικού κράτους και την εγγύηση των ατομικών ελευθεριών των πολιτών σε ένα κράτος δικαίου. Ο δικαστής λειτουργεί ως θεσμικό αντίβαρο, ως εγγυητής των ελευθεριών των πολιτών.

Όλα ξεκινούν από την αλήθεια, διότι χωρίς αλήθεια βυθιζόμαστε κάθε μέρα πιο βαθιά στο σκοτάδι.

Η διάκριση των εξουσιών και το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου με εφαρμογή των νόμων του Κράτους είναι το πρώτο από το οποίο πρέπει να ξεκινήσει κάποιος που θέλει πραγματική κάθαρση.

Εμείς οι Ανώνυμοι Έλληνες έχουμε κατανοήσει πως οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, όλες οι εξουσίες συγκεντρώνονται στον πρωθυπουργό, που στην πραγματικότητα είναι ο Χαλίφης που αποφασίζει και διατάζει.

Πολιτικά κόμματα και Δικαιοσύνη

Τα πολιτικά κόμματα θα συνεχίσουν να συμπεριφέρονται στο συγκεκριμένο θέμα με τον ίδιο τρόπο, τραυματίζοντας με τις καταγγελίες τους (βάσιμες ή μη) το κύρος της Δικαιοσύνης χωρίς να αλλάξουν τη συνταγματική διάταξη γιατί, δυστυχώς, θέλουν να έχουν το δικαίωμα επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης χωρίς να καταλαβαίνουν ότι με αυτόν τον τρόπο νοθεύεται η διάκριση των εξουσιών γιατί δίνεται η δυνατότητα στην εκτελεστική εξουσία παρεμβάσεων στον χώρο της Δικαιοσύνης και χωρίς να κατανοούν ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει αυτό που λεγόταν για τη γυναίκα του Καίσαρα, ότι δηλαδή η Δικαιοσύνη δεν αρκεί να είναι ανεξάρτητη, αλλά και να φαίνεται προς τα έξω η ανεξαρτησία της.