Γιατί σου μιλάμε σε πρώτο πρόσωπο
Ζούμε και εμείς, όπως και εσύ, την πραγματικότητα της χώρας — όχι μέσα από τίτλους και στούντιο, αλλά στην καθημερινότητα: στο σούπερ μάρκετ που έγινε «πολυτέλεια», στο ενοίκιο που τρέχει πιο γρήγορα από τον μισθό, στο ραντεβού με μια Δικαιοσύνη που μοιάζει να αργεί όταν τη χρειάζεσαι περισσότερο. Εμείς πληρώνουμε λογαριασμούς, μεγαλώνουμε παιδιά, στηρίζουμε γονείς. Εμείς στεκόμαστε στην ουρά κι εμείς στεκόμαστε, την ίδια στιγμή, όρθιοι.
Και λέμε κάτι απλό: όταν η δύναμη συγκεντρώνεται σε έναν άνθρωπο, σε έναν κύκλο, σε ένα «επιτελείο», η Δημοκρατία μικραίνει. Γι’ αυτό επιλέγουμε συλλογική ηγεσία, πραγματική λογοδοσία, ανοιχτές διαδικασίες. Δεν ζητάμε πίστη σε πρόσωπα. Ζητάμε συμμετοχή σε αρχές — ισότητα, αξιοκρατία, διαφάνεια, σεβασμό. Αυτή είναι η ταυτότητά μας ως Ανώνυμοι Έλληνες: ένα συλλογικό όνομα, που δεν δηλώνει απόκρυψη αλλά ισότητα, όχι αοριστία αλλά λαϊκή ενότητα, όχι διχασμό αλλά συμμετοχή όλων. Την ευθύνη, την παίρνουμε εμείς — μαζί σου.
Από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα: πώς χτίστηκε ο συγκεντρωτισμός
Η αρχή του δρόμου
Μετά τη δικτατορία, η Μεταπολίτευση έφερε ανάσα ελευθερίας και θεσμικής κανονικότητας. Δημιουργήθηκαν κόμματα, κατοχυρώθηκαν δικαιώματα, οργανώθηκε η συμμετοχή των πολιτών. Το ίδιο το Σύνταγμα αναγνώρισε ρητά ότι οι Έλληνες πολίτες μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, τα οποία οφείλουν με την οργάνωση και τη δράση τους να υπηρετούν την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτή είναι η πυξίδα, όχι η διακόσμηση του τοίχου.
Η ομαλοποίηση της εξαίρεσης
Σιγά-σιγά όμως, η πολιτική πράξη άρχισε να παρεκκλίνει από τη συνταγματική υπόσχεση. Ο αρχηγισμός κυριάρχησε, οι κομματικοί μηχανισμοί έγιναν αυτοσκοπός, και οι πελατειακές σχέσεις υποκατέστησαν την αξιοκρατία. Η εναλλαγή προσώπων δεν άλλαζε πάντα τις πρακτικές. Άρχισε να παγιώνεται το «κάπως έτσι γίνονται τα πράγματα». Όταν η εξαίρεση γίνεται κανόνας, η Δημοκρατία δεν πεθαίνει με θόρυβο — ξεφτίζει σιωπηλά.
Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών: ένα σύμπτωμα
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ειδικό καθεστώς άρθρου 86 για την ευθύνη Υπουργών. Το Σύνταγμα ανέθεσε στη Βουλή την αρμοδιότητα δίωξης για αδικήματα «κατά την άσκηση των καθηκόντων», θέλοντας να αποτρέψει πολιτικές διώξεις. Όμως, όπως παραδέχονται ακόμη και κορυφαίοι συνταγματολόγοι, η πρακτική εφαρμογή και η πολιτική διαχείριση του πλαισίου δημιούργησαν ένα αίσθημα ατιμωρησίας στην κοινωνία. Η συζήτηση για αναθεώρηση και αποσαφήνιση του πεδίου εφαρμογής δεν είναι εμμονή· είναι προϋπόθεση ισότητας απέναντι στον νόμο.
Από το “κόμμα” στο “κράτος-κόμμα”
Όταν ο μηχανισμός προηγείται του πολίτη, όταν οι αποφάσεις παίρνονται σε κλειστές αίθουσες και νομιμοποιούνται με επικοινωνία αντί με διάλογο, τότε ο συγκεντρωτισμός γίνεται αυταρχισμός με δημοκρατική πρόσοψη. Ο πολίτης γίνεται «κοινό», ο διάλογος «σενάριο», οι διαφωνίες «θόρυβος». Αυτό είναι που αρνούμαστε.
«Εθνική Ελλάδος», όχι «ομάδα»: πολιτική χωρίς οπαδισμό
Στην πολιτική σκηνή, τα μεγάλα σχήματα μοιάζουν συχνά με ομάδες πρωταθλήματος. Με φανατικούς πυρήνες, συνθήματα, «εχθρούς» και «φιλάθλους». Εμείς δεν θέλουμε να προσθέσουμε άλλο ένα «χρώμα». Θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι υπάρχει κάτι πάνω από τα χρώματα: η Εθνική Ελλάδος. Σε αυτήν παίζουμε όλοι — όχι για χορηγούς, όχι για καριέρες, όχι για ρεβάνς, αλλά για την Ελλάδα. Γι’ αυτό μιλάμε για συλλογική ηγεσία και συνεργατικές διαδικασίες, ώστε καμία απόφαση να μην εξαρτάται από έναν, καμία πορεία να μην ορίζεται στο σκοτάδι.
Τι σημαίνει σήμερα «Πολιτεία των Πολιτών»
1) Διαφάνεια που βλέπεις — όχι που υπόσχονται
Δημοσιοποίηση πρακτικών για όλες τις κρίσιμες αποφάσεις: ποιοι συμμετείχαν, τι πρότειναν, ποιος ψήφισε τι.
Αιτιολογικές εκθέσεις σε απλά ελληνικά: τι κοστίζει, τι κερδίζουμε, ποιος ωφελείται, ποιος πληρώνει.
Τριμηνιαίος απολογισμός: στόχοι, δείκτες, προθεσμίες, αποκλίσεις, διορθώσεις.
2) Λογοδοσία χωρίς παραθυράκια
Αναθεώρηση του άρθρου 86 με καθαρό ορισμό «κατά την άσκηση των καθηκόντων», ρεαλιστικές προθεσμίες και αποσύνδεση από εκλογικούς κύκλους που ακυρώνουν διώξεις.
Ενίσχυση της δικαστικής ανεξαρτησίας στην πράξη: πόροι, ψηφιοποίηση, επιτάχυνση διαδικασιών, διαφάνεια στην πειθαρχική ευθύνη.
3) Συμμετοχή, όχι ανάθεση
Άρθρο 29 στην πράξη: ανοικτή, οργανωμένη συμμετοχή πολιτών στη διαμόρφωση πολιτικών με θεσμικές πλατφόρμες διαβούλευσης, όπου όλες οι προτάσεις φαίνονται και απαντώνται.
Δεσμευτικά δημοψηφίσματα για στρατηγικές επιλογές (με ρήτρες εγκυρότητας, ενημέρωσης και κόστους), ώστε να μη γίνεται ο λαός «διακοσμητικός συνομιλητής».
«Η Δημοκρατία δεν είναι χειροκρότημα σε σκηνή.
Είναι συμμετοχή σε διαδικασία — με φως, κανόνες και ευθύνη.»
Ακρίβεια τέλος: ο μισθός να αρκεί
Η ακρίβεια δεν είναι στατιστικό. Είναι η καθημερινή φράση «δεν βγαίνει». Για να ανασάνει το πορτοφόλι:
Διαφάνεια στα βασικά: υποχρεωτική ανάρτηση τιμολογίων/περιθωρίων στα προϊόντα πρώτης ανάγκης, ώστε να ξέρεις πού πάει κάθε ευρώ.
Έκτακτο πλαφόν περιθωρίου σε καλάθι πρώτης ανάγκης — προσωρινό και στοχευμένο, με ρήτρα λήξης και δημόσιο έλεγχο.
Ενέργεια: αυτόματη μετακύλιση των μειώσεων χονδρικής στους λογαριασμούς.
Ανταγωνισμός: αυστηρές και γρήγορες κυρώσεις για καρτελοειδείς πρακτικές, με έσοδα που επιστρέφουν στον καταναλωτή.
Στοχευμένος ΦΠΑ σε κρίσιμα αγαθά (βρεφικά, βασικά τρόφιμα, φάρμακα) για όσο διαρκεί η κρίση τιμών — όχι οριζόντια μέτρα που «τρώνε» πόρους χωρίς δίκαιη στόχευση.
Η κοινωνική ανισότητα: να μη λυγίζει ο άνθρωπος στο τέλος του μήνα
Η ανισότητα δεν είναι απλώς «άνισα πορτοφόλια». Είναι άνισες ευκαιρίες ζωής:
Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα δεμένο με το τοπικό κόστος ζωής· ένα καλάθι αξιοπρέπειας, όχι φιλανθρωπίας.
Εργασία με αξιοπρέπεια: έλεγχοι για αδήλωτη/υποδηλωμένη εργασία, πραγματική ισχύς συλλογικών διαπραγματεύσεων, πρόβλεψη για τηλεργασία και νέες μορφές απασχόλησης.
Κατοικία: προστασία της πρώτης κατοικίας ευάλωτων με διαφανή κριτήρια· ρυθμίσεις οφειλών με βάση ικανότητα πληρωμής· δημόσιο πρόγραμμα κοινωνικής στέγης αξιοποιώντας κενά κτίρια, με συμβόλαια που ανταμείβουν τη συνέπεια.
Υγεία & Παιδεία ως δικαιώματα: ψηφιακός προσωπικός φάκελος υγείας, ραντεβού χωρίς μεσολαβήσεις· σχολεία που μορφώνουν για την εποχή — ψηφιακές δεξιότητες, γλώσσες, κριτική σκέψη.
Το μεταναστευτικό: σύνορα και ανθρωπιά — κανόνες και αλήθεια
Η Ελλάδα έχει σύνορα. Η Ελλάδα έχει και αξίες. Τα δύο δεν αντιφάσκουν.
Φύλαξη συνόρων με διεθνές δίκαιο και ανθρώπινη μεταχείριση.
Γρήγορες, δίκαιες διαδικασίες ασύλου: μήνες, όχι χρόνια. Εκεί όπου προβλέπονται, επιστροφές· όπου επιτρέπεται, μετεγκαταστάσεις.
Σύμφωνο Ένταξης για όσους μένουν: μάθηση ελληνικής γλώσσας, σεβασμός νόμων/αρχών, πρόσβαση σε εργασία που καλύπτει πραγματικές ανάγκες της οικονομίας.
Μηδενική ανοχή σε κυκλώματα διακινητών και εργασιακής εκμετάλλευσης.
Ευρωπαϊκή κατανομή ευθύνης: όχι να σηκώνουν λίγοι όλο το βάρος επειδή βρίσκονται στο χάρτη του Αιγαίου.
Δικαιοσύνη που απονέμεται στην ώρα της
Δικαιοσύνη καθυστερημένη είναι δικαιοσύνη αρνημένη. Ζητάμε:
Μείωση κατά 50% του χρόνου εκδίκασης σε δύο χρόνια με πλήρη ψηφιοποίηση, ενίσχυση προσωπικού και ειδικά τμήματα (οικογενειακές, οικονομικές, διοικητικές υποθέσεις).
Διαφάνεια δεικτών: πόσο περιμένει ο πολίτης ανά κατηγορία υπόθεσης, πού «κολλάει» η διαδικασία, πότε διορθώνεται.
Νομική βοήθεια στους ευάλωτους που να λειτουργεί — όχι στα χαρτιά.
Οικονομία που παράγει εδώ, αξία που μένει εδώ
Φορολογική σταθερότητα πενταετίας για επενδύσεις που δημιουργούν θέσεις εργασίας στην Ελλάδα.
Fast-track αδειοδότηση και «σιωπηρή έγκριση» όταν το κράτος καθυστερεί.
Χρηματοδοτικά εργαλεία για μικρομεσαίους που να αξιολογούν σχέδια και όχι «γνωριμίες».
Παιδεία–Κατάρτιση δεμένη με την οικονομία: τεχνικά επαγγέλματα, πράσινες τεχνολογίες, ψηφιακές δεξιότητες.
Ψηφιακό κράτος: ένας αριθμός πολίτη, μία πύλη, τέλος οι πολλαπλές ουρές και τα «φέρε μου βεβαίωση για αυτό που ήδη ξέρω».
Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας: υποκείμενο, όχι αντικείμενο
Η Ελλάδα δεν είναι απλώς «χώρος» στη γειτονιά της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι κράτος–υποκείμενο με ιστορία, συμμαχίες, δικαιώματα και υποχρεώσεις. Εσωτερική νομιμοποίηση σημαίνει εξωτερική ισχύς: χωρίς αξιοπιστία στο σπίτι, καμία στρατηγική έξω δεν στέκεται. Η άμυνα, η ενέργεια, το εμπόριο, οι συμμαχίες μας πρέπει να υπηρετούν ένα και μόνο στόχο: εθνική ασφάλεια με προοπτική ευημερίας για τον πολίτη — όχι ευκαιριακές φωτογραφίες.
Από την οργή στην πράξη: ο «ψυχικός» αλγόριθμος της Δημοκρατίας
Δεν σου ζητάμε να μη θυμώνεις. Σου ζητάμε να μετατρέπεις τον θυμό σε δράση, όχι σε κυνισμό. Η προπαγάνδα σε θέλει οπαδό. Η Δημοκρατία σε χρειάζεται πρόσωπο.
Απο-οπαδοποίηση: μην παραδίδεις την κρίση σου σε «χρώματα».
Ζήτα τεκμήριο: κάθε υπόσχεση να συνοδεύεται από κόστος, χρονοδιάγραμμα, δείκτες.
Σεβασμός στον αντίλογο: πρώτα από εμάς τους ίδιους.
Μικρές καθημερινές νίκες: από το σχολείο του παιδιού μέχρι τη γειτονιά — η Δημοκρατία δεν είναι «εκδήλωση», είναι συνήθεια.
Οδικός Χάρτης 12 Μηνών (χειροπιαστά, μετρήσιμα, χρονοδιαγεγραμμένα)
Μήνες 1–3
Δημόσια ανάρτηση πλαισίου λογοδοσίας: πώς δημοσιεύονται πρακτικά, πώς μετριούνται στόχοι.
Έναρξη ανοικτής διαβούλευσης για ακρίβεια και κατοικία με προτάσεις/αντιπροτάσεις αναρτημένες.
Νομοθετικό πακέτο για ανταγωνισμό και κατά των καρτελοειδών πρακτικών.
Μήνες 4–6
Εφαρμογή διαφάνειας τιμολόγησης στα βασικά και έκτακτο πλαφόν περιθωρίου με ρήτρα λήξης.
Πιλοτικό πρόγραμμα κοινωνικής στέγης από κενά/αδρανή κτίρια.
Fast-track άσυλο με πλήρη ψηφιοποίηση φακέλων, κατά προτεραιότητα σε ευάλωτες ομάδες.
Μήνες 7–9
Ψηφιοποίηση ροών στη Δικαιοσύνη και λειτουργία ειδικών τμημάτων.
«Ένας αριθμός – μία πύλη» για επαφή πολίτη με Δημόσιο.
Δημόσια αξιολόγηση υπηρεσιών με δείκτες που βλέπει ο πολίτης.
Μήνες 10–12
Απολογισμός Πολίτη: τι έγινε, τι όχι και γιατί — σε απλά ελληνικά, με αριθμούς.
Ανεξάρτητος έλεγχος επίτευξης στόχων.
Αναθεώρηση πολιτικών βάσει αποτελεσμάτων και νέος κύκλος διαβούλευσης.
«Υπόσχεση χωρίς μέτρηση είναι ευχή.
Δέσμευση με προθεσμία είναι πολιτική.»
Πώς συμμετέχεις — εδώ και τώρα
Το Σύνταγμα σε καλεί να συμμετέχεις· δεν χρειάζεσαι άδεια από κανέναν. Εμείς σου ανοίγουμε συγκεκριμένους δρόμους:
Γίνε μέλος για να έχεις φωνή και ψήφο στις διαδικασίες.
Κατάθεσε πρόταση σε ανοικτές διαβουλεύσεις — θα αναρτηθεί και θα απαντηθεί.
Έλεγξε μας: ζήτα στοιχεία, δείκτες, προθεσμίες. Είναι δικαίωμά σου και υποχρέωσή μας.
Τι εννοούμε όταν λέμε «Ανώνυμοι Έλληνες»
Δεν είμαστε πρόσωπα χωρίς ταυτότητα. Είμαστε συλλογική φωνή πολιτών που δεν εκπροσωπούνται από το σημερινό πολιτικό σύστημα. Το όνομα είναι σύμβολο:
Δεν δηλώνει απόκρυψη — δηλώνει ισότητα.
Δεν εκφράζει αοριστία — εκφράζει λαϊκή ενότητα.
Δεν προωθεί διχασμό — καλεί σε συμμετοχή όλων.
Δεν ανήκουμε σε ιδεολογικό «κουτί». Εκπροσωπούμε κάθε πολίτη που νιώθει αποκλεισμένος και θέλει να κάνει κάτι γι’ αυτό.
Η 28η Οκτωβρίου σήμερα: το νέο «ΟΧΙ»
Το «ΟΧΙ» του 1940 ήταν άρνηση σε μια ολοκληρωτική απειλή. Το σημερινό «ΟΧΙ» είναι άρνηση στον συγκεντρωτισμό που αδειάζει τη Δημοκρατία από περιεχόμενο· είναι «ΝΑΙ» στη θεσμική ισορροπία, στη λαϊκή συμμετοχή, στην αλήθεια των αριθμών και στην ευθύνη των αποφάσεων. Δεν ζητάμε να μας χειροκροτήσεις. Ζητάμε να συμμετάσχεις· να ελέγξεις· να συνδιαμορφώσεις.
Κάλεσμα
Η Ελλάδα αλλάζει μόνο όταν εσύ στέκεσαι απέναντι στην αδικία.
Όταν ο μισθός δεν φτάνει, όταν η Δικαιοσύνη δεν είναι για όλους, όταν τα σπίτια χάνονται κι εμείς σωπαίνουμε.
Μην μείνεις θεατής. Γίνε μέλος. Βάδισε μαζί μας. Κάνε την αλλαγή.
FAQ
1) Γιατί δεν έχετε “αρχηγό”;
Για να μην ξαναδοθεί ποτέ όλη η δύναμη σε έναν. Η συλλογική ηγεσία έχει κανόνες, ψήφους, πρακτικά, λογοδοσία.
2) Τι μετράω για να σας κρίνω;
Στόχους, προθεσμίες, κόστος–όφελος, απολογισμούς. Όλα δημόσια και κατανοητά.
3) Τι προτείνετε για την ακρίβεια;
Διαφάνεια κόστους/περιθωρίων, έκτακτο πλαφόν στα βασικά με ρήτρα λήξης, ισχυρό ανταγωνισμό, αυτόματη μετακύλιση μειώσεων ενέργειας, στοχευμένη στήριξη και όχι οριζόντια «επιδόματα».
4) Πώς αντιμετωπίζετε το μεταναστευτικό;
Σύνορα και ανθρώπινα δικαιώματα μαζί: γρήγορο άσυλο, επιστροφές/μετεγκαταστάσεις όπου προβλέπεται, ένταξη με κανόνες, μηδενική ανοχή σε διακινητές.
5) Πώς συμμετέχω;
Γίνε μέλος και πάρε μέρος στις διαδικασίες· κατέθεσε προτάσεις στις ανοικτές διαβουλεύσεις· έλεγξε τους απολογισμούς μας. Το Σύνταγμα σε καλεί να συμμετέχεις.